ناسا: برخورد فضاپیمای انتحاری دارت با سیارک دیمورفوس، شکل آن را تغییر داده است
تاریخ انتشار: ۲ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۳۹۹۸۹۰۶۸
ایتنا - کاوشگر «دارت» سازمان فضایی آمریکا در سپتامبر سال گذشته در ماموریتی انتحاری به سیارک دیمورفوس برخورد کرد. قصد ناسا از این برخورد در فاصله ۱۱ میلیون کیلومتری این بود که ببیند آیا می‌توان مسیر حرکت یک جرم آسمانی را در مسیر برخورد به زمین تغییر داد یا نه؟
حالا اخترشناسان می‌گویند این اصابت نه تنها مسیر این سیارک، بلکه شکل ظاهری آن را نیز تغییر داده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به گفته آنان این سیارک قبل از برخورد شبیه توپی بود که در ناحیه میانی کمی پهن به نظر می‌رسید، اکنون ولی به نظر می‌رسد بیشتر شبیه یک هندوانه است؛ یا از نظر فنی یک بیضی سه‌محوری.
استیو چسلی، محقق در آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا، در این باره می‌گوید: «درک غالب این است که دیمورفوس توده‌ای شکل‌گرفته از گرد و غبار تا سنگ‌ریزه و صخره است. به همین خاطر استحکام کلی آن بسیار کم است و در نتیجه امکان تغییر شکل آن بسیار راحت‌تر از یک بدنه جامد یکدست است.»
شانتانو نایدو، مهندس ناوبری در ازمایشگاه پیشرانش جت ناسا و نویسنده ارشد مطالعه، در این خصوص گفت: «تغییر شکل سیارک در واقع به دلیل ترکیب جنس سازنده آن بسیار چشمگیر بود. ما با اندازه‌گیری مدار دیمورفوس قبل و پس از برخورد، توانستیم میزان تغییر شکل آن را در نتیجه اصابت دارت به دست بیاوریم.»
دیمورفوس که قمر سیارکی با اندازه پنج برابر بزرگتر به نام دیدیموس است، به عنوان یک سیارک نزدیک به زمین تعریف می‌شود. این زوج سیارکی سال‌هاست بی آن‌که خطری برای زمین داشته باشند به دور خورشید می‌چرخند؛ موضوعی که آنها را به گزینه‌ای ایده‌آل برای آزمایش نجات زمین بدل کرد.
فضاپیمای دارت که به اندازه یک یخچال متوسط است در ماه نوامبر به فضا پرتاب شد و با سرعتی حدود ۲۳ هزار کیلومتر در ساعت به دیمورفوس برخورد کرد. دانشمندان می‌دانستند که این عملیات باعث منهدم شدن سیارک نمی‌شود، زیرا وزن ۵۷۰ کیلوگرمی فضاپیما در مقایسه با سیارک ۵ میلیارد کیلوگرمی ناچیز بود.
در واقع هدف از این ماموریت یافتن پاسخ برای این پرسش بود که آیا می‌توان در درجه مداری این سیارک حدود ۱ درصد انحراف ایجاد کرد؟ این میزان شاید ناچیز به نظر برسد، اما در گذر سال‌ها مقدار آن قابل توجه خواهد بود.
اصابت فضاپیمای دارت به دیمورفوس
دانشمندان می‌گویند این برخورد، مسیر مداری را که دیمورفوس در اطراف دیدیموس طی می‌کند از حالت دایره‌ای به حالت بیضوی تبدیل کرده است. آنها دریافتند که اکنون ۱۱ ساعت و ۲۲ دقیقه و ۳ ثانیه طول می‌کشد تا دیمورفوس یک مدار را کامل کند، یعنی ۳۳ دقیقه و ۱۵ ثانیه کمتر از قبل از برخورد.
دانشمندان پیشتر دریافته بودند که مسیر سیارک تغییر کرده است، با این حال از میزان دقیق آن بی‌خبر بودند. آنها می‌گویند دوره مداری دیمورفوس پس از اصابت به کم شدن ادامه داده است، چرا که سنگ‌های بیشتری از آن بیرون ریخته و در فضا پخش شده است.
این مطالعه نشان داد که میانگین فاصله مداری این دو سیارک از هم تقریبا ۱۱۵۲ متر است که ۳۷ متر کمتر از قبل از برخورد است. محققان نتیجه‌گیری‌های خود را بر اساس رصدهای تلسکوپ‌های زمینی و داده‌های امواج رادیویی از این سیارک به دست آورده‌اند.
اخترشناسان قرار است در آینده نزدیک اطلاعات بیشتری در مورد این دو سیارک کسب کنند. به همین منظور فضاپیمای «هرا» آژانس فضایی اروپا، که در ماه اکتبر امسال به فضا پرتاب خواهد شد، در اواخر سال ۲۰۲۶ به نزدیکی دیمورفوس و دیدیموس خواهد رسید تا شرایطشان را بررسی کند.
دکتر چسلی گفت: «ما مشتاقانه منتظر فضاپیمای هرای آژانس فضایی اروپا هستیم تا بتوانیم شکل مدل‌سازی شده خود را با تصویر بدست آمده از هرا مقایسه کنیم.»
منبع: ايتنا
کلیدواژه: فضاپیمای دارت ناسا سیارک دیمورفوس فضا قمر سیارکی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.itna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ايتنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۹۸۹۰۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
آیا ناسا نشانه‌هایی قطعی از حیات فرازمینی پیدا کرده است؟
ایتنا - بر اساس یک بررسی جدید، هیجان‌های اخیر در خصوص کشف نشانه‌هایی از حیات بیگانه در سیاره‌ای دور ممکن است نابجا‌ــ یا دست‌کم زودهنگام باشد.
طی هفته‌های اخیر، هیجان‌ها درباره یک سیاره به نام کی۲ــ۱۸بی (K2-18b)، سیاره‌ای در فاصله ۱۲۵ سال نوری از زمین، افزایش یافت. پژوهشگران اواخر سال گذشته فاش کردند که احتمالا یک مولکول [حاوی نشانه] «حیات» را در آن سیاره مشاهده کرده‌اند.
از آن زمان، گمانه‌زنی‌ها و هیجان‌ها در خصوص آنچه ممکن است نشانه‌ای از حیات در سیاره‌ای دیگر باشد، افزایش پیدا کرده است. اما پژوهشگران هشدار دادند که این کشف و آشکارسازی «اتکاناپذیر» بود و برای تایید آنچه در این سیاره رخ داد، به تحقیق بیشتری نیاز است.
با این حال، اکنون پژوهشگران هشدار داده‌اند که این سیگنال آن قدر که در ابتدا به نظر می‌رسید، واضح نیست. این سیگنال با متان همپوشانی دارد و پژوهشگران فکر می‌کنند هنوز نمی‌شود این دو را از یکدیگر تشخیص داد و تفکیک کرد.
آنها این کار را با استفاده از مدل‌های رایانه‌ای انجام دادند که هم فیزیک و شیمی مولکول و هم جو احتمالی کی۲ــ۱۸بی را شبیه‌سازی می‌کرد. این مدل‌ها نشان دادند که برای اطمینان از اینکه این یافته واقعا وجود دی‌متیل سولفید یا دی‌ام‌اس را نشان می‌دهد، هیچ راهی وجود ندارد.
اما این یافته‌ها تنها ممکن است نشان دهند ما هنوز نشانه‌هایی از حیات [فرازمینی] را پیدا نکرده‌ایم، نه اینکه حیات بیگانه در کل وجود ندارد. دانشمندان در حال بررسی بیشتر این سیاره با ابزارهای دیگرند و قادر خواهند بود به طور قطعی ببینند که آیا آن مولکول در آنجا وجود دارد یا خیر.
این کار با استفاده از ابزاری انجام می‌گیرد که در آشکارسازی طول موج‌های فروسرخ از ابزاری که در بررسی سال گذشته استفاده شد، بهتر است.
این تحقیق که در مقاله جدیدی با عنوان «گازهای گوگرد بیوژنیک به عنوان نشانه‌های زیستی در سیارات آبی معتدل زیر نپتونی» توضیح داده شده، در آستروفیزیکال‌ژورنال لترز (The Astrophysical Journal Letters) منتشر شده است.
امیدواری ژینولا به کامبک پاری سن ژرمن مقابل دورتموند: آنها از نظر جسمانی، تکنیکی و تاکتیکی آماده هستند